अपघाग्रस्तांच्या मदतीसाठी सामाजिक संस्थेच्या टीमने सागरला खोल दरीतून सुखरुप वर काढले...

खोपोली -- (गुरुनाथ साठेलकर ) सायंकाळचे सात वाजले होते फुटबॉल या खेळाची आवड असेलला सागर नाईट फुटबॉल खेळण्यासाठी लोणावळा येथून खोपोलीकडे निघाला होता. आपल्या झेन कार मधून दररोजच्या प्रमाण त्याने खोपोलीच्या दिशेने शिंग्रोबा देवस्थानाच्या वरच्या बाजूला असलेल्या खिंडीतून प्रवास सुरु केला. आपल्या मोबाईल वरती छान गाणं लावून, ते ऐकत ड्राईव्ह करत होता. अचानक त्याच्या गाडीला जोरदार धक्का बसला, काही कळायच्या आत त्याची चक्क कार उडाली आणि दरीच्या दिशेने कोसळली. कार खोल दरीत खोल कोसळतच धक्के खात खाली पडत होती त्या दरम्यान दोन तीन वेळा ती उलटली देखील. स्टेरिंग वरती बसलेला सागर अचानक झालेल्या या धडकेने पुरता हादरून गेला होता. गाडीचा दरवाजा धक्क्याने उघडला गेला आणि सागर खाली कोसळला, त्याचा मोबाईल देखील दूरवर जाऊन पडला.

रात्रीचा किर्र अंधार, आजूबाजूला भयान झाडी झुडपं, वरून पडणारा पाऊस आणि घडलेला प्रकार यामुळे भांबावलेला सागर गांगरून गेला. मात्र मुळातच तो स्पोर्ट्समन असल्याने, पुढे काय करायचं याचं भान त्याला काही क्षणातच आलं. त्या नीरव शांततेत कुठेतरी त्याच्या मोबाईल वरचं गाणं त्याला ऐकू येत होतं. त्याच्या डोक्याला आणि गुडघ्याला मार लागला होता त्याचं संपूर्ण अंग ठणकत होतं. मात्र त्याही परिस्थितीत त्यांनी चाचपडत आपला मोबाईल शोधून काढला. त्याने आपल्या मित्रांना फोन लावला आणि घरच्यांशी संपर्क साधला आपल्यावर जे काही संकट ओढवलं, त्याची कल्पना त्यांने सर्वांना दिली. आपण खोल दरीत पडलो असून आपल्याला वाचवायला कोणाला तरी यावं लागेल असे त्याने सांगितले. सागरचा निरोप मिळताच सगळेच हादरले, कोणीतरी शिवदुर्ग मित्र मंडळ लोणावळ्याच्या सुनील गायकवाड यांना फोन केला. सुनील गायकवाड यांनी क्षणाचीही उसंत न घेता, त्या संदर्भातला मेसेज अपघातग्रस्तांच्या मदतीसाठी सामाजिक संस्थेच्या ग्रुपवर पोस्ट केला. तातडीचा आल्यानंतर लागलीच अपघातग्रस्तांच्या मदतीसाठीची टीम अलर्ट झाली, सर्वजण त्या ठिकाणी पोहोचण्यासाठी निघाले देखील. प्रथम गुरुनाथ आणि भक्ती साठेलकर जेथे अपघात झाला होता तेथे पोहोचले .त्या ठिकाणी असलेल्या सागरच्या काही मित्र आणि अबु जळगावकर यांनी घटनास्थळ दाखवले. एकंदर परिस्थिती भयान होती आपल्या मित्राला वाचण्यासाठी हे दोघेचजण काय करणार अशी शंका त्या मित्राने उपस्थित केली. मात्र अबू जळगावकर याने गुरुनाथ याना घटनाक्रम सांगितला, क्षणाचाही विलंब न करता गुरुनाथ दरीच्या दिशेने निघाले देखील. काळाकुट्ट अंधार, रिपरिप बरसणारा पाऊस, निसरडी झालेली माती, काट्याकुट्यांनी भरलेली झुडपं, तीव्र उतार, उभा कातळ या कोणत्याच अडथळ्याचा विचार न करता गुरूनाथ यांनी रेस्क्यू ऑपरेशनला सुरुवात केली. आता दुहेरी संकट उभे राहिले की काय ? अशी शंका त्या ठिकाणी असलेल्या सर्वांच्या मनात निर्माण झाली. कारण दरीत उतरलेल्या गुरुनाथ यांचा आवाज देखील येईनासा झाला होता. तोवर वर असलेल्या भक्तीने प्रसंगावधान राखून अमोल कदम, हनिफ कर्जीकर, दिनेश ओसवाल, विजय भोसले, अमोल ठकेकर, नीलेश कुदळे, अरुण म्हापणकर सर्वांना लोकेशन वर संसाधने आणि रेस्कयु साहित्य घेऊन तातडीने बोलवले. यासिन शेख यांची रुग्ण वाहिका स्पॉटवर पोचली. वेळ पुढे सरकत होती. गुरुनाथ मजल दरमजल करत सागरच्या दिशेने उतरत होते. त्यांचाही तोल जात होता, काटे कुठे टोचत होते, ठेच लागत होती, मात्र कोणत्याही परिस्थितीत सागरकडे पोचायचेच या इराद्याने ते पुढे निघाले. सागरला हाक मारायला सुरुवात केली, एका टप्प्यावर सागरने त्यांच्या हाकेला ओ दिला. दोघांचं कम्युनिकेशन होत गेलं, सागर हाकेच्या टप्प्यात आला होता, आता अडचण अशी होती सागर आणि गुरुनाथ यांच्या मध्ये उभा कातळ होता. टार्गेट समोर दिसताच गुरुनाथ त्या कातळावरून घसरून सागर पर्यंत पोचले देखील. सागर जवळ पोहोचताच, आपण दोघेही सुरक्षित असल्याचा मेसेज त्यांनी मोबाईल वरून सर्वांना दिला. आता पुढचे प्लॅनिंग करण्यापुर्वी दोघेही काही क्षणासाठी रिलॅक्स झाले. गुरुनाथ चिखलाने माखले होते, सागर ची देखील तीच परिस्थिती होती. केली सागर ने आपल्याला मार लागलेला आहे, तरी देखील आपण वर चढू शकतो असा विश्वास गुरुनाथ यांना दिला. दोघांची पॉलिसी ठरली, अंधाराला चिरण्यासाठी सागर च्या मोबाईलची बॅटरी कामाला आली. सागरला पुढे ठेऊन गुरुनाथ यांनी वर चढण्यास सज्ज झाले. उभ्या कातळा वरुन वर चढणे शक्य नव्हते म्हणून त्यांनी आडवाट निवडली. दोघांनी एकमेकाला सावरायचं ठरवलं. सागरच्या पायात एकच चप्पल उरली होती. वाट काट्याची होती, पाय निसरड्या वाटेवरून घसरत होते, तरीही एकमेकाला आधार देत दोघेही वर चढत होते. एक-दोन वेळा तर चक्क दोघेही घसरले. त्यांनी आता चिखलाने माखलेल्या वाटेवर अनवाणी चालण्याचा निर्णय घेतला. तोवर दिनेश ओसवाल त्या दोघांच्या मदतीला दरीत उतरण्यासाठी सज्ज होवून दोन टप्प्यांमध्ये कम्युनिकेशन होऊ लागलं. मिनिटातच दिनेश, गुरुनाथ आणि सागर एकमेकाच्या नजरेच्या टप्प्यात आले. परंतु पुन्हा तीच अडचण समोर आली, तो म्हणजे उभा कातळ. गाडी खाली पडत असताना तुटलेल्या झाडाच्या फांद्या त्यावेळी कामाला आल्या. त्यांचा आधार घेत सागर आणि गुरुनाथ वर चढले दिनेशनी देखील थोडं पुढे येऊन त्यांना आधारासाठी हात दिला. मग ते तिघेही एकाच सुरक्षित ठिकाणी थांबले. पुढचा टप्पा कसा सर करायचा हे ठरलं. पहिल्यांदा सागरला वर पाठवायचं, त्यानंतर दिनेश यांनी सागरला फॉलो करायचं आणि शेवटी गुरुनाथ हे राहणार होते. तोवर वर अपघातचे टीम मेंबर अमोल ठकेकर, निलेश कुदळे, अमोल कदम मदतीला आले होते. खाली दोर सोडला गेला, दोरापर्यंत पोचणे देखील कसरतीचे होते, सरते शेवटी दोर हाताला लागला ठरल्याप्रमाणे सागर वर चढू लागला. टप्प्याटप्प्याने त्याला वर खेचलं गेलं, मागोमाग दिनेश आणि त्यानंतर गुरुनाथ असे तिघेही वर येऊ लागले. शेवटच्या टप्प्यात महामार्गावरील देवदूत यंत्रणा, बोरघाटचे पीएसआय जगदीश परदेशी,. मृत्युंजय देवदूतचे सदस्य, हनीफ आणि फरहान कर्जीकर, अबू जळगावकर, भक्ती साठेलकर, उदय कोळंबे हे पुढे आले, त्यांनी सागरला सुखरूप वर काढले. तोवर सागरचे बाबा लोणावळ्याहून त्या ठिकाणी पोहोचले होते, आपला मुलगा गंभीर परिस्थिती तर नसेल ना अशी शंका त्यांना भेडसावत होती त्याच सोबत सगळे मित्रही हवालदिल झाले होते. जेव्हा त्यांनी प्रत्यक्ष सागरला सुखरुप पाहिलं, तेव्हा सगळ्यांचा जीव भांड्यात पडला. खंडाळा घाटाच्या दरीतून नव्हे तर साक्षात मृत्यूच्या दाढेतून त्यांचा लाडका सागर बाहेर आला होता. टाळ्या वाजून सर्वांनी अपघातच्या टीमच कौतुक केलं. सागर चे बाबा आणि नातेवाईक अक्षरशः हात जोडून आभार मानत होते. अपघातग्रस्तांच्या मदतीसाठी टीमने या प्रसंगावर मात केली होती. सागरला ॲम्बुलन्स मधून उपचारासाठी खोपोली नगरपालिका रुग्णालयात दाखल करण्यासाठी रवाना केले गेले. या प्रसंगामध्ये पुढाकार घेऊन, सागरला वर काढण्यात महत्त्वाची भूमिका बजावलेल्या गुरुनाथ यांना या धावपळीत थोडा त्रास जाणवू लागला होता, त्यामुळे लागलीच सर्वांनी मिळून गुरूनाथ यांना देखील डॉक्टर रणजीत मोहिते यांच्या पार्वती हॉस्पिटलमध्ये तपासणीसाठी नेले. डॉक्टरांनी सर्व तपासण्या करून काही काळजी करण्याचे कारण नाही असे सांगितल्यावर सगळ्यांच्या मनावरचा ट्रेस कमी केला. शेवटी नगरपालिका रूग्णालयात उपचार घेत असलेल्या सागरची सर्वांनी भेट घेऊन ख्याली खुशाली जाणून घेतली. अपघातग्रस्तांच्या मदतीसाठी सामाजिक संस्थेच्या वाटचालीतला एक अवघड रेस्क्यु ऑपरेशन सार्थपणे यशस्वी झाल्याचे समाधान सर्वांच्या चेहऱ्यावर दिसत होते..